Tematyka konferencji obejmuje zagadnienia ogólnochemiczne, jak również te z pogranicza chemii i biologii, medycyny, technologii chemicznej, fizyki oraz nanotechnologii.
W konferencji corocznie biorą udział najzdolniejsi studenci i doktoranci, przedstawiciele większości polskich uczelni wyższych. Jest to również okazja do wspólnego spotkania, podzielenia się wiedzą i dyskusji na temat działań organizacji w przyszłości.
W trakcie konferencji będą miały miejsce spotkania z zaproszonymi gośćmi wywodzącymi się ze świata przemysłu – przedstawicielami firm, a także instytucji lub organizacji pożytku publicznego.
CZYTAJ WIECEJ
Prof. Grzegorz Celichowski pracę doktorską obronił na Wydziale Chemii Uniwersytetu Łódzkiego w 1997 r. Na pierwszym etapie swojej pracy naukowej zajmował się zagadnieniami związanymi z chemia procesów tarcia, czyli tribochemią.
Od początku lat 2000 zainteresowania naukowe skupiły się na wytwarzaniu
i modyfikowaniu nanocząstek metalicznych dla dwóch obszarów zastosowań. Pierwszy to zastosowania w układach elektronicznych, które były badane w ramach grantu HYMEC (FP7EU).
Drugi obszar to zastosowanie nanocząstek srebra i złota modyfikowanych polifenolami do walki z wirusami HSV (opryszczki) oraz wspomagające leczenie ran. Prace te realizowane były w ramach trzech kolejnych grantów OPUS (NCN).
Od ok. 10 lat prof. Grzegorz Celichowski prowadzi badania nad wytwarzaniem nanodrutów srebra, Znajdują one zastosowanie jako wielofunkcyjne nanomateriały pozwalające modyfikować właściwości elektryczne, optyczne, termiczne i biologiczne modyfikowanych nimi powierzchni tekstyliów i innych materiałów.
Kolejnym obszarem prac było wytwarzanie, badanie i praktyczne zastosowanie powłok superhydrofobowych i antyoblodzeniowych prowadzone w ramach trzech kierowanych przez prof. Grzegorz Celichowskiego projektów NCN i NCBiR.
Prof. Grzegorz Celichowski jest współautorem 90 publikacji i monografii cytowanych ponad 2000 razy (indeks H = 25).
Prof. Grzegorz Celichowski pracę doktorską obronił na Wydziale Chemii Uniwersytetu Łódzkiego w 1997 r. Na pierwszym etapie swojej pracy naukowej zajmował się zagadnieniami związanymi z chemia procesów tarcia, czyli tribochemią.
Od początku lat 2000 zainteresowania naukowe skupiły się na wytwarzaniu
i modyfikowaniu nanocząstek metalicznych dla dwóch obszarów zastosowań. Pierwszy to zastosowania w układach elektronicznych, które były badane w ramach grantu HYMEC (FP7EU).
Drugi obszar to zastosowanie nanocząstek srebra i złota modyfikowanych polifenolami do walki z wirusami HSV (opryszczki) oraz wspomagające leczenie ran. Prace te realizowane były w ramach trzech kolejnych grantów OPUS (NCN).
Od ok. 10 lat prof. Grzegorz Celichowski prowadzi badania nad wytwarzaniem nanodrutów srebra, Znajdują one zastosowanie jako wielofunkcyjne nanomateriały pozwalające modyfikować właściwości elektryczne, optyczne, termiczne i biologiczne modyfikowanych nimi powierzchni tekstyliów i innych materiałów.
Kolejnym obszarem prac było wytwarzanie, badanie i praktyczne zastosowanie powłok superhydrofobowych i antyoblodzeniowych prowadzone w ramach trzech kierowanych przez prof. Grzegorz Celichowskiego projektów NCN i NCBiR.
Prof. Grzegorz Celichowski jest współautorem 90 publikacji i monografii cytowanych ponad 2000 razy (indeks H = 25).
Prof. dr hab. Marcin Palusiak prowadzi badania naukowe w dziedzinie szeroko pojętej chemii strukturalnej. W badaniach wykorzystuje zarówno techniki eksperymentalne, jak i modelowanie kwantowo-chemiczne z wykorzystaniem komputerów dużej mocy. Jego zainteresowania naukowe oscylują wokół takich tematów, jak międzycząsteczkowe oddziaływania słabe, koncepcja wiązania chemicznego, koncepcja aromatyczności, analiza rozkładu gęstości elektronowej w kontekście charakterystyki oddziaływań międzyatomowych, a ostatnio synteza kryształów wieloskładnikowych, która wpisuje się w nurt intensywnie rozwijającej się dziedziny tzw. inżynierii krystalicznej.
Od 20 lat jest pracownikiem Uniwersytetu Łódzkiego, prowadząc badania oraz wykładając dla studentów i doktorantów. Odbył staże naukowe w Uniwersytecie w Amsterdamie, Gironie, Ratyzbonie oraz kilku jednostkach naukowych w kraju. Jest autorem ponad stu artykułów opublikowanych w pismach o zasięgu międzynarodowym, a jego nazwisko znajduje się na liście Uniwersytetu Stanforda wśród 2% najczęściej cytowanych badaczy na świecie.
Prof. dr hab. Marcin Palusiak prowadzi badania naukowe w dziedzinie szeroko pojętej chemii strukturalnej. W badaniach wykorzystuje zarówno techniki eksperymentalne, jak i modelowanie kwantowo-chemiczne z wykorzystaniem komputerów dużej mocy. Jego zainteresowania naukowe oscylują wokół takich tematów, jak międzycząsteczkowe oddziaływania słabe, koncepcja wiązania chemicznego, koncepcja aromatyczności, analiza rozkładu gęstości elektronowej w kontekście charakterystyki oddziaływań międzyatomowych, a ostatnio synteza kryształów wieloskładnikowych, która wpisuje się w nurt intensywnie rozwijającej się dziedziny tzw. inżynierii krystalicznej.
Od 20 lat jest pracownikiem Uniwersytetu Łódzkiego, prowadząc badania oraz wykładając dla studentów i doktorantów. Odbył staże naukowe w Uniwersytecie w Amsterdamie, Gironie, Ratyzbonie oraz kilku jednostkach naukowych w kraju. Jest autorem ponad stu artykułów opublikowanych w pismach o zasięgu międzynarodowym, a jego nazwisko znajduje się na liście Uniwersytetu Stanforda wśród 2% najczęściej cytowanych badaczy na świecie.
Od ukończenia studiów na Wydziale Chemicznym Politechniki Łódzkiej w 1990 r. pracuje w Międzyresortowym Instytucie Techniki Radiacyjnej PŁ. Za swoich naukowych mentorów uważa prof. Janusza Rosiaka, w którego Zespole działał przez ponad 30 lat, oraz prof. Clemensa von Sonntaga z Instytutu Maksa Plancka w Mülheim an der Ruhr, gdzie pracował przez ponad 4 lata, w tym rok na stypendium Humboldta.
Zainteresowania naukowe prof. Ulańskiego obejmują chemię radiacyjną, mechanizm
i kinetykę szybkich reakcji inicjowanych promieniowaniem jonizującym w układach polimerowych, radiolizę impulsową, fizykochemię roztworów polimerów, sonochemię i terapię sonodynamiczną. Prowadzi również badania o charakterze aplikacyjnym m.in. związane z radiacyjną modyfikacją polimerów pochodzenia naturalnego, biomateriałami polimerowymi oraz nanomateriałami do zastosowań medycznych. Jest twórcą oryginalnej metody otrzymywania nanożeli polimerowych, stosowanej obecnie przez wiele ośrodków zagranicznych, autorem 103 publikacji w czasopismach z listy filadelfijskiej, 5 rozdziałów w międzynarodowych monografiach i 15 patentów. Jego publikacje były cytowane ponad 3300 razy (bez autocytowań). Przedstawił ponad 360 prezentacji na konferencjach, w tym wiele wykładów na zaproszenie.
Prowadził wykłady, kursy i warsztaty w wielu ośrodkach zajmujących się chemią i technologią radiacyjną, m.in. Massachussets Institute of Technology (USA), Université de Reims Champagne-Ardenne (Francja), Glyndwyr University (UK), University of Pune (Indie), Kasetsart University (Tajlandia) i Escuela Politecnica Nacional (Ekwador). Jest ekspertem Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej (IAEA, ONZ). Z ramienia tej organizacji prowadził m.in. misje techniczne w Arabii Saudyjskiej, Chorwacji, Pakistanie, Serbii i Tajlandii. Jest również jest redaktorem naczelnym czasopisma Radiation Physics and Chemistry publikowanego przez wydawnictwo Elsevier i członkiem Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Badań Radiacyjnych.
W wolnych chwilach czyta, gotuje, wędruje po górach i dolinach, podróżuje, fotografuje, pisuje limeryki i gra z żoną i córką w Scrabble.
Od ukończenia studiów na Wydziale Chemicznym Politechniki Łódzkiej w 1990 r. pracuje w Międzyresortowym Instytucie Techniki Radiacyjnej PŁ. Za swoich naukowych mentorów uważa prof. Janusza Rosiaka, w którego Zespole działał przez ponad 30 lat, oraz prof. Clemensa von Sonntaga z Instytutu Maksa Plancka w Mülheim an der Ruhr, gdzie pracował przez ponad 4 lata, w tym rok na stypendium Humboldta.
Zainteresowania naukowe prof. Ulańskiego obejmują chemię radiacyjną, mechanizm
i kinetykę szybkich reakcji inicjowanych promieniowaniem jonizującym w układach polimerowych, radiolizę impulsową, fizykochemię roztworów polimerów, sonochemię i terapię sonodynamiczną. Prowadzi również badania o charakterze aplikacyjnym m.in. związane z radiacyjną modyfikacją polimerów pochodzenia naturalnego, biomateriałami polimerowymi oraz nanomateriałami do zastosowań medycznych. Jest twórcą oryginalnej metody otrzymywania nanożeli polimerowych, stosowanej obecnie przez wiele ośrodków zagranicznych, autorem 103 publikacji w czasopismach z listy filadelfijskiej, 5 rozdziałów w międzynarodowych monografiach i 15 patentów. Jego publikacje były cytowane ponad 3300 razy (bez autocytowań). Przedstawił ponad 360 prezentacji na konferencjach, w tym wiele wykładów na zaproszenie.
Prowadził wykłady, kursy i warsztaty w wielu ośrodkach zajmujących się chemią i technologią radiacyjną, m.in. Massachussets Institute of Technology (USA), Université de Reims Champagne-Ardenne (Francja), Glyndwyr University (UK), University of Pune (Indie), Kasetsart University (Tajlandia) i Escuela Politecnica Nacional (Ekwador). Jest ekspertem Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej (IAEA, ONZ). Z ramienia tej organizacji prowadził m.in. misje techniczne w Arabii Saudyjskiej, Chorwacji, Pakistanie, Serbii i Tajlandii. Jest również jest redaktorem naczelnym czasopisma Radiation Physics and Chemistry publikowanego przez wydawnictwo Elsevier i członkiem Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Badań Radiacyjnych.
W wolnych chwilach czyta, gotuje, wędruje po górach i dolinach, podróżuje, fotografuje, pisuje limeryki i gra z żoną i córką w Scrabble.
Sekcja Młodych PTChem to jedna z sekcji naukowych Polskiego Towarzystwa Chemicznego, której celem jest integracja naukowa studentów oraz młodych naukowców z całej Polski.
SMPTChem od blisko 25 lat jednoczy środowisko naukowe we współpracy z licznymi uczelniami, instytutami oraz przedstawicielami przemysłu w Polsce, organizując m.in. konferencje naukowe, warsztaty, czy reprezentując Polskę na arenie międzynarodowej.
